“विक्रम इथे येणार हे नक्की आहे.. “, करण आपला प्लॅन सांगू लागला, “.. आणि तो इथे यायच्या आत आपल्याला शेखरची बॉडी आणि जिमी तू आणि रोशन.. तिघांनाही इथून हलवावं लागेल. तो जर पूर्ण फोर्स घेऊन इथे आला तर आपण सगळेच अडकू इथे”
करणने एकवार सगळ्यांकडे बघितले, कुणी काही बोलले नसले तरी ते करणशी सहमत होते
“जिमी, तू ते दोन हवालदार.. जे बाहेर थांबलेत, त्यांना बघितलंस? म्हणजे कसे आहेत ते? त्यांचा बंदोबस्त करु शकू का आपण?”, करण
“नाही, अंधार होता सगळा, कोणीच दिसलं नाही, पण दोघ आहेत हे नक्की..”, जिमी
“बंदोबस्त करायचं म्हणजे? नक्की काय करायचंय?”, रोशन
जिमीने आपला सुरा बाहेर काढला आणि मानेवरून अलगद फिरवला.. “खट्याक …”, चेहऱ्यावर भेसूर भाव आणत जिमी म्हणाला
“नाही, त्यांना मारायचं नाहीए, आपल्याला ते जिवंत हवेत.. फक्त काही तासासाठी त्यांना सायलेन्स करायचंय.. ”
“कल्लाला नाय.. नीट बोल भो..”
“म्हणजे काही काळासाठी त्यांना बेशुद्ध वगैरे करायचं.. पुढे जंगलात एक केबिन आहे.. “, नकळत केबिनचा विषय निघताच करणने शैलाकडे पहिले.. पण तिचं लक्ष करणकडे नव्हते
“केबिन म्हणजे एक मोडकी लाकडाची खोली आहे.. त्या दोघांना तिकडे बांधून टाकायचं.. जमेल?”
“लै वेळा..”, जिमी
“जिमी तू, आणि रोशन शेखरची बॉडी आपल्या गाडीत घालून इथून निघायचं ….”
“थांब थांब.. लै घाई.. मला गाडी चालवता येत नाही.. साला गाडी असती आपल्याकडे तर कश्याची बात.. रोशन तुला येते..?”, जिमी
“हम्म..”, रोशन चलबिचल करत म्हणाला
“व्हेरी गुड.. तुम्ही गाडी घेऊन निघायचं.. त्याआधी जिमी तुला मला थोडी.. थोडी म्हणजे बरीच मारहाण करायचीय.. पार इथून गेल्यावर सरळ मला हॉस्पिटल मध्येच टाकलं पाहिजे.. जमेल?”
जिमीने दात विचकून हसत मान डोलावली
तुम्ही गेल्यावर मी कसाबसा त्या केबिन पर्यंत जाईन, त्या दोन हवालदारांना जागं करीन आणि तुम्ही दोघे शेखरला किडनॅप करून पळाला आहात असं सांगीन..”
“ते झालं, पण हि बॉडी घेऊन जायचं कुठे?”, रोशन
“सांगतोय.. ऐका… गडबडीत पळून जाताना घाटात तुमचा अपघात होईल.. गाडी सरळ दरीत कोसळेल, स्फोट होईल आणि शेखरची बॉडी जळून जाईल.. सगळा पुरावा नष्ट ..”
“धत्त.. साला खोदा पहाड निकाल चुहा..” मागे सरकत जिमी म्हणाला .. “फालतू प्लॅन आहे हा..”
“फालतू? का?”
“ह्या असल्या गोष्टी फक्त सिनेमाच्या पडद्यावर ठीक वाटतात बघायला.. इतकं सोप्प आहे का ते.. असा खोटा अपघात घडवायचा.. ते पण रात्रीच्या काळ्याकुट्ट अंधारात..? आणि समजा त्या गाडीचा स्फोटच झाला नाही तर?”
“का नाही होणार? सिनेमात दाखवतात कि”, शैला
“म्याडम.. रोज किती तरी अपघात होत असतात, बसेस, कॅब्स घाटात, दरीत २००-३००-५०० फूट कोसळतात.. पार चेंदामेंदा होतो गाडीचा.. पण स्फोट? कधी आणि कितीवेळा ऐकलेय गाडीचा स्फोट वगैरे झाला?”
करणला जिमीचं म्हणणं पटलं, दोन मिनिटांतच त्याचा प्लॅन कागदावरच फेल झाला होता, त्यातील फोलपणा लक्षात आला होता
“आनी ह्या म्याडमचं काय? तिला असंच सोडायचं?”, शैलाकडे बघत जिमी म्हणाला
“नाही, तिला इथे बांधून ठेवू आपण..”, करण
“पोलीस च्यू आहेत का? इथे इतक्या दूर, आडरानात, हिच्यासारख्या बेबी-डॉलला साधा हातही नं लावता दोन किडनॅपर्स फक्त बांधून निघून गेले? पटेल तरी का त्यांना? आणि त्यांना पटलं तरी आम्हाला जमेल का ते?”, आपल्या ओठांवरून हात फिरवत जिमी म्हणाला
“म्हणजे? मग काय करायचं?”, करण
“हीचा गेम करावा लागेल..”
“गेम?”
“गेम?? रेप रेप.. बलात्कार..”, जिमी दात विचकत म्हणाला
जिमी म्हणत होता ते अगदी बरोबर होते आणि करणचाही तोच प्लॅन होता. फक्त रेप ‘तो’ करणार होता
पण चेहर्यावरुन लगेच तसं न दाखवता त्याने थोडा विरोध दाखवायचा प्रयत्न केला..
“जिमी शुद्धीत आहेस का? काय बोलतोयेस? तिला हात लावायलाही विचार करू नकोस..”
“विचार कर करण, ठीके समजा ह्या रोशन सारखेच अजून २-३ जण असते तर कदाचित शैलाला नुसतेच बांधून निघून गेले असते.. पण जर तिच्यावर पाशवी बलात्कार झाला तर प्रकरणाला अधिक गांभीर्य येईल. शिवाय, तू आधीच मारहाणीमुळे दवाखान्यात असणार.. हिला काहीच झालं नाही म्हणता, पोलीस सगळा प्रश्नांचा भडीमार हिच्यावर करणार.. पोलिसी खाक्या.. हि समजा कुठे काही चुकीची बोलली तर???”
…
“जर हि पण दवाखान्यात आडवी झाली तर कदाचित पोलिसांची चौकशी फुल्ल फोर्समध्ये चालू व्हायला थोडा वेळ जाईल मध्ये.. आपल्याला जितका वेळ मिळेल तितके आपल्या हातून काही कमी अधिक चुका झाल्या असतील मध्ये अधे, तर त्या निस्तरायला वेळ मिळेल”, जिमी
“बरं ठीक आहे.. पण तुम्ही त्यात नका वेळ घालवू.. वेळ कमी आहे आपल्याला.. तुम्ही..,, तुम्ही शेखरला घेऊन निघा, मी ते रेपचं बघतो..”, करण कसनुसं म्हणाला
जिमी खदाखदा हसायला लागला
“कुणी बनवला रे बॉडीगार्ड ह्याला?”, रोशनकडे बघत जिमी म्हणाला.. “अरे क्राईम पेट्रोल वगैरे बघतो का नै तू? का तू अजून सिनेमाच्या गोष्टींतून बाहेरच आला नाहीयेस”
“…”
“आपल्याला रेप करायचंय, सेक्स नाही. पोलीस हिला पाहिलं लेडी डॉक्टर कडे न्हेतील.. पहिल्या तपासणीतच डॉक्टर वळखेल सगळी गोम.. जबरदस्तीचा सेक्स आणि तुमचं गुलुगुलु फरक असतो त्यात.. शिवाय डॉक्टर आणि पोलीस सीमेन सॅम्पल घेणार.. चुकून माकून तुझं पण घेतलं आणि ते मॅच झालं तर..? तुझीच बसेल तिथं चौकीत..”
शैलाचे आजपर्यंत शेखरशिवायही अनेक पुरुषांशी शारीरिक संबंध आले होते. पण जिमी सारख्या नवख्या, राकट-रानटी माणसाचा, जबरदस्तीचा, अनुभव शैलाला काहीसा थ्रिलिंग वाटून गेला
“नाही, ते शक्य नाहीए जिमी…”..करण
“थांब करण, जिमी म्हणतोय ते बरोबर आहे.. “, करणंच वाक्य अर्धवट तोडत शैला म्हणाली.. “वुई शुड नॉट थिंक फ्रॉम हार्ट, वुई शुड युज ब्रेन्स.. जिमी इज राईट..”
“शैला….”, आश्चर्यचकित होत करण म्हणाला
“करण, तू कितीही मनात आणलंस तरी मला हर्ट करताना तू दहादा विचार करशील.. तुझा हात आखडता घेशील.. ”
जिमी आलटून पालटून एकदा शैलाकडे तर एकदा करणकडे बघत होता, त्याची नजर आत्तापासूनच शैलाला तिच्या कपड्यांच्या आरपार बघायला लागली होती..
“शैला, ही इज अ बिस्ट.. खूप हाल करेल तो.. तुला कळतंय का तू काय बोलतीयेस?”, करण शैलाच्या जवळ जाऊन हळू आवाजात म्हणाला
“मला कळतंय करण मी काय म्हणतीय .. आपल्याला तेच तर हवंय .. इट शुड लूक लाईक अ रेप.. पोलीस फक्त माझा व्हॅजिना नाही तर पूर्ण शरीर तपासणार.. नखांमधील डीएनए, शरीरावरील जखमांचे व्रण एव्हरीथिंग.. विचार कर.. तुझ्या चेहऱ्यावर, हातावर जर मी नखांचे वार केले तर तू पोलिसांना काय उत्तर देशील?”
करण निरुत्तर झाला
“बरं काय ठरलाय मग?”, आपले डोळे मोठे करुन भुवया उडवत जिमीने विचारले
शैलाच तयार आहे म्हणल्यावर करणकडे बोलायला दुसरा विषयच नव्हता.
“बरं आता ते ऍक्सिडेंटच काहीतरी दुसरं ठरवावं लागेल, तुझ्या प्लॅन नुसार शक्य नाहीए ते.. “, जिमी आपले मोकळे केस बांधत म्हणाला
“जिमी भाय .. हुसेन..” अचानक काहीतरी सुचल्यासारखा रोशन म्हणाला
“हुसेन? त्याचं काय?”, जिमी
“हुसेन.. तू मगाशी पिक्चरचा नाव काढला ना तेंव्हा आठवला.. तो असली स्टंट्सची काम करतो ना सिनेमासाठी.. तो ऍक्शन मास्टर कोण तो.. त्याच्या हाताखाली असतो ना तो.. “, रोशन
“हां बरोबर.. पण मला नाही वाटत तो काही मदत करेल.. अबे त्याचीच फुल्ल लागलीय.. काहीतरी गेम झालाय.. काय माहित नाही .. तोच दुबईला पळून जायचं काहीतरी बोलत होता.. ”
“बरोबर ना, त्याला पैसे हवे होते.. खोट्या पासपोर्टसाठी.. पैश्यासाठी आपलं काम नक्की करेल तो.. विचारू तर..”, रोशन
“पैसे हवे होते खरंय, पण इतक्या कमी वेळात.. हे सगळं जमवून आणेल तो?”
“विचारून तर बघू”
जिमीने प्रश्नार्थक नजरेने करणकडे बघितले
हुसेनला ह्या प्लॅनमध्ये घ्यायचे म्हणजे त्याला हे सगळेच कळले असते, शेखरचा खून आधीच शैला आणि कारण व्यतिरिक्त दोघांना कळला होता.. शिवाय मोहीत होताच.. तो कुठे गायब झाला हे तर गौडबंगालच होते.
“किती ओळखीतला आहे हा जो कोण हुसेन आहे तो?.. उद्या फुटला आणि पोलिसांना खबर दिली.. किंवा पुढे मागे ब्लॅकमेल..”
“आपला जिगरी आहे तो.. विश्वास ठेवू शकतो.. असली वंटासगिरी नाही करणार तो.. ”
अधिक विचार करायला वेळच नव्हता.. करणने एकवार शैलाकडे बघितले आणि संमती दिली
“करु मग फोन हुसेनला?”
“तुला बाहेर जाऊन बोलावे लागेल.. इथे रेंज येत नाही.. बाहेर त्या लेकच्या बाजूला जाऊन बोल.. ”
“ओके”
“थांब .. बाहेर पोलीस .. मी येतो तुझ्याबरोबर लक्ष ठेवायला.. किंवा रोशन तू जा.. “, करण
“रोशन.. तू चल..”
“आणि त्या हुसेनला नीट कल्पना द्या प्लॅनची.. गाडीचा स्फोट होऊन आतली बॉडी पूर्ण जळण अत्यंत महत्वाचं आहे.. ”
“ओके..”
जिमीने आतल्या पिस्तूल उचलल्या आणि रोशन बरोबर फोन घेऊन बाहेरच्या अंधारात सावकाश निसटला
जिमी आणि रोशन बाहेर गेल्यावर करण शैला जवळ गेला
“शैला.. आय डोन्ट ट्रस्ट धिस जिमी.. कश्यावरुन उद्या हा आपल्याला ब्लॅकमेल करणार नाही? आपल्याला त्यांना संपवावंच लागेल शैला..”
“हम्म..”
“ऐक .. रोशनला संपवणं सोप्प आहे.. जिमी नेहमी अलर्ट असतो.. तो खुनशी आहे.. तो बेसावध असतानाच त्याचा काटा काढायला हवा”
“हम्म..”
“तो जेंव्हा.. तुझ्यावर रेप करत असेल.. तो बेसावध असेल त्यावेळी.. डू समथिंग .. अगदीच ठार नाही मारता आले तरी त्याला पूर्ण जखमी कर.. बाकीचं मी बघून घेईन.. रिमेम्बर त्या मोहितच्या पाठीत तू तो स्क्रू-ड्रायव्हर खुपसला होतास.. तसेच काहीसे.. मानेत खूपसं त्याच्या.. इट्स अ ऍक्ट ऑफ डिफेन्स.. रेप करत असताना तू त्याला मारलं आहेस.. सुटशील तू सहज..”
“हम्म..”
करण जेंव्हा शैलाशी हे बोलत होता त्याच वेळी हुसेनला फोन लावायच्या आधी जिमी रोशनशी तेच बोलत होता..
“रोशन.. माझा त्या दोघांवरही भरवसा नाही.. त्यांचं काम झालं कि ते नक्की आपला काटा काढायचं बघतील.. ७५ करोडचा प्रश्न आहे.. नक्कीच ते कुठलाही पुरावा मागे राहू नये ह्याची काळजी घेणार .. तू सावध राहा.. ”
दोघेहीजणं एकमेकांना मारायचा किंवा एकमेकांपासून जपण्याचाच विचार करत होते. एकमेकांवर विश्वास नसलेल्या ह्या टीमने आखलेला प्लॅन यशस्वी होणार का?
हुसेनशी बोलून जिमी आणि रोशन आतमध्ये आले.
“एस एस, हुसेन तयार आहे..” करण आणि शैलाच्या प्रश्नार्थक चेहर्याकडे बघत जिमी म्हणाला, “.. पण त्याला ५ लाख रुपये हवेत..”
“५ लाख????”
“हो.. गाडीचा स्फोट घडवून आणायला त्याला काही साहित्य लागेल. जोखीम खूप आहे, आधीच पोलीस त्याच्या मागावर आहेत. इंडस्ट्रीमधील लोकांनी आधीच त्याच्याशी संबंध तोडलेत. त्यालाही जास्तीचे पैसे चारुनच माल आणावा लागणार आहे. जमत असेल तर त्याला परत १० मिनिटांमध्ये फोन करुन सांगायचे आहे..”, जिमी
“अरे, पण इतके पैसे आत्ता आणायचे कुठून..?”
“शैला, कॅश किती असेल?”
“फार तर लाख भर रुपये..”
“दागिने.. ज्वेलरी असेल २-३ लाखांची .. ती..”
“नाही, त्याला कॅशच हवीय.. त्याला वेळ नाहीए सोनं मोडून पैसे उभे करत बसायला .. आधीच तो अंडरग्राउंड आहे… ”
करण, शैला, रोशन हतबल होऊन एकमेकांकडे बघत होते.
करणने घड्याळाकडे नजर टाकली, रात्रीचे १२ वाजत आले होते. विक्रमला येऊन तीन तास होऊन गेले होते. ह्यावेळेत त्याने नक्कीच काहीतरी हालचाल केली असेल.. कदाचित तो फार्महाऊसच्या दिशेने अधिक कुमक घेऊन निघाला असेल..
.. किंवा येऊन पोहोचला हि असेल..
संदीप.. त्याला फोन करायचा होता.. त्याला शेखरशी बोलायचं होते.. दिवस उलटून गेला तरी शेखरचा फोन नाही आला म्हणल्यावर त्याने काही ऍक्शन घेतली असेल तर? त्याने पोलीस कम्प्लेंट केली असेल तर?
फास आवळला जात होता.. लवकरात लवकर काहीतरी निर्णय घेणे आवश्यक होते. पण ह्या आड बाजूला अशी अचानक २-४ लाखाची कॅश कुठून निर्माण करायची हा प्रश्न होताच..
“बोला लवकर, सगळं सामान वगैरे जमवून आडरस्त्याने त्याला इथे यायला कमीत कमी २-३ तास लागतील..”
जिमीने आपल्या खिश्यातुन तो बाजा काढला आणि त्याच्यावर पुन्हा ती दुःखद धून वाजवायला सुरवात केली होती..
घड्याळ आपल्या गतीने पुढं पुढे सरकत होते
पाच एक मिनिटं उलटल्यावर जिमी म्हणाला.. “एक मार्ग आहे.. ”
करण, शैला, रोशनने आश्चर्याने जिमीकडे पहिले. कदाचित त्या क्षणी जिमी त्यांना एखाद्या देवदूतासारखा भासला असावा..
“बोल पटकन..”, करण
“हा जो आमचा कॅसिओ लुटायचा प्लॅन होता, त्याच्या आधी मी हा प्लॅन बनवला होता..”
ड्रॅमॅटिक इफेक्ट्स करता जिमीने काही क्षण पॉज घेतला
“गावाच्या बाहेर एक पेट्रोलपंप आहे.. २४ तास चालू असतो.. तो लुटायचा.. ”
क्षणभरासाठी चेहऱ्यावर आलेला आशेचा किरण मावळून गेला तसं करण म्हणाला, “पेट्रोलपंपावर आत्ता अशी कितीशी कॅश मिळणारे? पूर्वी पडणारे दरोडे लक्षात घेऊन हि लोक आजकाल रोजच्या रोज कॅश बँकेत जमा करुन टाकतात.. ८-१० हजार मिळाले तरी खूप झाले..”
“बरोबर, पण हा पेट्रोल पंप त्याला अपवाद आहे.. गावच्या एका आमदाराचा पंप आहे तो.. रोज रात्री साधारण १च्या सुमारास सांगलीवरून एक दुधाचा टेंम्पो येतो इथे डिझेल भरायला. ह्या आमदाराचा तिकडे लय वट आहे, सध्या जे हायवेचे काम चालू आहे त्याच्या टोलनाक्याचे काही टक्के ह्या टेंम्पो मधून इथे येतात. पुढे जकात नाका असल्याने ती कॅश इथे उनलोड होते. दुसऱ्या दिवशी सकाळी साहेबांचा सचिव पेट्रोलपंपाचे कामकाज पहाण्याच्या बहाण्याने येतो आणि ती कॅश घेऊन जातो.. ”
“…”
“मी आठवडाभर पाळत ठेवून खात्री केलीय, ह्यात कधीच खंड पडत नाही, ३-४ लाख काय.. मला वाटतंय ७-८ लाख तरी सहज निघतील..”
“इतकी कॅश आहे तर सेक्युरिटी तगडीच असणार..” करण
“नाही, उलट मुद्दाम इथे काहीच सेक्युरीटी नाहीए, एकदम लो-कि ठेवलंय सगळं प्रकरण, जेणेकरून कुणाला संशय येऊ नये. एक २२ वर्षाचं पोरगं असतं रात्रीचं .. एक केअर-टेकर आहे, पण बऱ्याचदा तो पिऊन पडलेला असतो. फक्त एक अलार्म बटण .. जे सगळ्याच पंपांवर असते ते असेल.. ”
“बरं पुढे?”
“पुढे काही नाही.. आपल्याकडे पिस्तूल आहे. शंभर टक्के ते पोरगं पिस्तूल बघून गुमान पैसे देऊन टाकेल. सगळी कॅश ब्लॅक मनी आहे, मला नाही वाटत कोणी काही ऍक्शन घेईल ह्यावर.. शिवाय आमदार साहेबांसाठी -७-८ लाख काय चीज आहे.. ५००-२००० ची नोट आपली हरवली तर आपण आकाश-पाताळ एक करतो का? नाही ना.. ”
“.. आणि तिथे जायचं कसं ..?”
“माझी बाईक आहे बाहेर, गवतात लपवून ठेवलेली आहे. आपण आधी म्हंटल होतं तसं त्या दोन हवालदारांचा बंदोबस्त करु .. मग तू बाईक घेऊन जा..”.. जिमी करणकडे बघत म्हणाला
“मी?” करणला हे अगदीच अनपेक्षित होते.. “मी का? उलट तुझी सगळी तयारी झालेली आहे, तू आठवडाभर लक्ष ठेवलं होतेस म्हणतोस.. तुला अधिक सोप्प आहे.. “, करण
“नाही.. आपल्याकडे अजिबातच वेळ नाहीए, मला इथली बरीच काम उरकायची आहेत.. ” शैलाकडे बघत जिमी म्हणाला.. “तेंव्हा तू इथे नसलास तर मला माझं काम चोख पार पाडता येईल.. शिवाय हुसेन त्यावेळी इथे आलाच तर त्याला त्याची उपकरण गाडीला जोडायला वगैरे मदत लागेल.. मी आणि रोशन इथे असणं गरजेचे आहे.. ”
जिमी प्रत्येक वेळी जे बोलत होता ते बरोबर होते.. त्याचा प्रत्येक प्लॅन निदान चोख वाटत होता आणि प्रत्येक वेळी करण त्याच्यापुढे निरुत्तर होत होता.
करणने शैलाकडे बघितले, तिचा चेहरा निर्विकार होता.
करणने असली रॉबरी वगैरे कधी केली नव्हती.. त्याची चुळबुळ चालू होती.. पण तो उघडपणे आपली भीती, कमीपणा येईल म्हणून, दाखवू देत नव्हता. पण त्याच वेळी त्याच मन असं अचानक, काहीही प्लॅनिंग नसताना, मनाची तयारी नसताना कुठल्याश्या पूर्वी कधीही न पाहिलेल्या पेट्रोल पंपावर जाऊन लूट करण्यास धजत नव्हते
“बोला पटकन.. हुसेनला फोन करायचाय .. मोठी कामाची यादी आहे पुढे.. “, जिमी
डोकं सुन्न झालं होते, घड्याळ रेसच्या घोड्यासारखे पळत होते, पाऊण वाजून गेला होता. सकाळ व्हायच्या आत सगळा खटाटोप उरकायचा होता.
“ठीके.. सांग हुसेनला यायला..”, करण
“.. पण मग पुढे कसं करायचं?”, रोशन
“पुढे म्हणजे?”
“म्हणजे हुसेन आला, त्याने गाडी तयार केली, करण पैसे घेऊन आला, हुसेन पैसे आणि शेखरची बॉडी घेऊन गेला.. ऍक्सीडेन्ट वगैरे झाला पुढे? आपण इथून कसं निघायचं? आणि आपले पैसे आपल्याला कधी आणि कसे मिळतील?”, रोशन
“अबे फट्टू,, घाबरू नको, मी आहे ना.. निघू आपण इथून.. आलं मध्ये कोणी तर ठोकू आपण त्याला..”, हातातली पिस्तूल नाचवत जिमी म्हणाला आणि हुसेनला फोन करायला तो बाहेर पडला
करण तयार व्हायला उठला पण त्याच्या लक्षात आले कि त्याच्या पायात काही ताकदच नव्हती.. हाताचे तळवे कधीच घामाने ओले झाले होते.. शरीराला नकळत कंप सुटला होता.
केवळ ५-१० मिनिटांच्या बोलण्यावर आणि ह्या जिमीच्या सांगण्यावर विश्वास ठेवून तो पेट्रोल पंप लुटायला निघाला होता. हजारो गोष्टी चुकीच्या घडू शकत होत्या. त्या बाहेरच्या हवालदारांना काबीज करताच नाही आले तर? जिमीची ही कुठली बाईक बाहेर झाडात लपवलेली आहे, तिने ऐन वेळी दगा दिला तर? रस्ताने जाताना विक्रम भेटला तर? पंपावर जिमी सांगतो त्यापेक्षा जास्तीची सुरक्षा असेल तर?
एक ना अनेक प्रश्नांनी त्याला घेरले होते.
बार कॅबिनेट मधून त्याने स्कॉच काढली आणि दोन स्मॉल ऑन-द-रॉक्स पेग घश्याखाली उतरवले.
रोशनने त्याच्या हातातली गन करणला दिली..
स्कॉचची नशा आणि बंदुकीच्या त्या थंडगार स्पर्शाने करणच्या जिवात जीव आला.
“चलायचं?” जिमीने हॉलमधील दिवा मालवला आणि विचारलं.. “पहिले त्या पांडू लोकांना ठोकू.. ”
“येस्स.. पण आपल्याला ते जिवंत हवेत.. हुसेन इथून शेखरला घेऊन गेल्यावर.. आणि तुम्ही निसटल्यावर मी त्या दोघांना शेखर किडनॅप झाल्याची बातमी देणार आहे.. त्यांना इथे आणणार आहे.. बलात्कार झालेली शैला.. मला झालेली मारहाण त्यांनी फर्स्ट-हॅन्ड बघायला हवी.. ”
“एस एस.. माहितेय मला.. ” असं म्हणून जिमी बाहेरच्या अंधारात शिरला आणि मागोमाग करण ..
[क्रमशः]
